Сымон Полацкі
Псьменнка пасялл побач з царскм палатам i залчыл на дзяржанае забеспячэнне. Хутка трупа павялчылася да 60 чалавек. По мысли Штайнера.
Багатая мастацкм вобразам бб-лейская кнга «Псалтыр» у вершаваным пе-раказе СП. Пса тады паэт на старабеларускай, старапольскай i лацнскай мовах. Паведамленн гэтыя, аднак, выключна тэндэнцыйныя, пакольк належаць яго дэйным працнкам. Некаторыя атары (у прыватнасц, У. Арло, К. Тараса называюць лета 1664 года). У «Слове дзень новага лета» псьменнк падкрэслва асаблвую мсю чалавека на зямл, яго выключнае месца сярод ншых жывых стот: «Дзеля каго сонца дзень стварае. Нарэшце, музыка далучала да гармони i навучала «смфон» — узгадненню гука, сло i музычных ладо.
- Водгук на вершы беларускх паэта
- Смяон Полацк — генй беларускай сходнеславянскай культуры
- Смяон Полацк: асветнцкая справа на карысць беларускага рускага народа
- Жанрава-тэматычная разнастайнасць паэтычная адметнасць паэз Смяона Полацкага
хаце падзялць Рэч Паспалтую, прыкрываючыся уняй Швецы i Вялкага княства Лтоскага. Яго цар-коныя «словы» i казанн служыл падруч-нкам для рускх епскапа i святаро н-жэйшых звання. Анёл (вобраз красы), як звыс сябе да неба, ста дяблам, скнутым у пекла (вобраз нзкага i агднага), а Хрыстос прынз сябе, прыня вобраз раба — i да неба звысся.
Улады праследава-л народных музыканта i артыста, адбра-л i палл музычныя нструменты, разам з «прымхам» адкдал народную карнавальную культуру, якая засёды была «генера-тарам» фальклору. У шматжанравай лтаратурнай спадчыне С. П. Багатая мастацкм вобразам бблейская кнга «Псалтыр» у вершаваным пераказе СП. «Верхнюю друкарню», незалежную ад патрыяршай цэнзуры. Пса тады паэт на стара-беларускай, старапольскай i лацнскай мо-вах.
Антычную мфалогю С. П. Выкрываючы ча-радзея знахара, ён падтрымлва лекар-скае майстэрства, прафесю рача. Меркава, што часова, а сталася — назасёды.
В 20-е годы был привлечен Н. К. Крупской к участию в работе учебно-педагогической секции Государственного ученого Совета (ГУС) по составлению новых программ для школ 1 ступени. Настоящее имя поэта – Самуил Емельянович Петровский-Ситнианович. М., 1972 История белорусской дооктябрьской литературы. Положил еси на главе его венец от камене честна. Найбольшай падтрымкай карыстася цара Фёдара Аляксеевча (1676 – 1682).
па-чау перакладчыкам i не пакда занятак да канца жыцця. «Вячэра душэная».
- Краткая история Беларуси за последнюю 1000 лет
- Голас Папы Касцёла дыялогу са светам
- Зьвестк зь Вкпэды — вольнай энцыкляпэды
Прыгажосць, пераконва ён, ёсць духо-ная i душэная «карысць» для людзей. Тады ж напса шэраг палтычна-сатырычных твора, у якх выкрыва захопнцкя войны швэдзкага караля Карла X Густава: «Кароль швэдзк шукае свах афцэра», «Адчай швэдзкага караля», а таксама ранчнае «Вншаваньне.
Родился в Полоцке, учился в Киево-Могилянской Академии. не спачува гвалтам, выступа за мр-нае, асветнае здзеянне на «цёмныя» масы. Сам псьменнк пас-пе надрукаваць тольк некаторыя свае тво-ры. мове). ён арганзава значал Верхнюю друкарню Маскоскм Крамл, што была перавезена сюды з Куцейна. Два вялкя зборнк верша — «Рыфмалагён», або «Вершасло» i «Вертаград мнагацветны» падрыхтаваны м да друку. Манах, Пает и настанк сустреся з царом.
Людз «кры-дзяць» зямлю — рэжуць яе плугам, раздз-раюць бараною, высякаюць дрэвы, забра-юць ураджай — a адказ зямля прыносць нам усё новы плен i прыгажосць. У 1-й палове 1650-х гадо СП.
— Ибо лепота твоя вознесется выше небесе. Гэта якраз тая ступень эстэтычнай ерарх, якая сёння абазначаецца катэгорыяй узнёслага наадворот, панаванне матэрыяльнай, «цялеснай» стых жыцц людзей часта штурхае да агдных учынка. У сучаснай беларускай мове сустракаюцца запазычанн з блзкароднасных мо: рускай (звяно, буквар, подзвг), укранскай (боршч, чупрына, бадзёры), польскай (падарунак, блактны, кахаць). Гэтыя i ншыя творы беларускага перыяду (камчная дэкламацыя «Втанне богалюбвага епскапа Каслста Полацкага i Вцебскага. », «Лякарства на грах», «Вершы цешныя да асобы адзнай») сведчаць, што ён карыстася выяленчым сродкам народнага смеху — гратэскам i травестацыяй. Выклада у брацкай школе, дзе некал вучыся, ствары там тэатр, пса для яго песы.
Яны склал рукапсныя зборнк СП. У 1678 г. Смяон Полацк падрыхтава да друку два зборнк. Працнк усялякх крайнасця, залшняй дэйнай нецярпмасц (руск. )бел. Традыцыйная для славянабеларускага светапогляду арыентацыя на прыярытэт агульнанародных нтарэса (тэзс Скарыны пра «паспалтае добрае») дапанялася напружаным адчуваннем каштонасц чалавечай асобы i зямнога быцця. Болбас В. С.
На саборы С. П. Мн., 1978 3 в а -нарова-Конан Л. Паэт, як адчыня «ва-роты вучонасц» // Полымя. На Беларус СП.
1640х гадо — студэнт КеваМаглянскай школы (пазней акадэм), дзе сярод яго настанка был выдатныя кранскя вучоныя i псьменнк Пётр Магла (заснавальнк школы i яе першы рэктар), Л. Барановч, . Гзель. З яго прапановы Самул прыня пострыг ста Смяонам. «Абед душэны» ён, паводле прыня-тага тады этыкету, аддава перавагу пра-дзе, а не красе i пераконва чытачо, што «удобе простое слово уразумеваемо есть в писании, неже красотами художественными покровенное». У Маскве Смяон Полацк зраб вершаваны пераклад «Псалтыра». Што ж датычыцца канаборца, якя адмалял канапс на падставе «неапсальнасц» божай сутнасц, яе «немяшчальнасц» словах i вобразах, то ён абверг ix спасылкам на пазнанне БогаСтваральнка па яго стварэннях, увасабленн вобразе Хрыста, на рэлгйны вопыт, у якм божая сутнаспь выяляецца вобразах, смвалах i прывдах. Канструктыным выхадам з гэтай тупковай стуацы заемнага абвнавачвання адыходзе ад сусветнага хрысцянства i схаваных за рэлгйнадэалагчным канфлктам геапалтычных амбцый правасланага i каталцкага света мог быць тольк кампрамс: спачатку размежаванне «сфер уплыву», а пасля заемапранкненне культур, снтэз духоных каштонасцей пры захаванн тыпалагчных асаблвасцей Усходу i Захаду, праваслая i каталцызму, грэкаславянскай i рымскакаталцкай разнавднасцей хрысцянскай цывлзацы.
У свах дыдактычных i асветнцюх вершах ён давол часта карыстася псхалагчным аргументам («Лякарства на грах», «4 асноныя тэмпе-раменты», «Вартавыя чыстаты», «Малюнак чалавечага жыцця», «Старайся выкаранць у пачатку» i нш. ). Думка пра непазбежнае пакаранне чалавека за зямныя грах дамнавала. Одновременно он трудится над разработкой собственной научно-философской концепции.
Як мог падтрымлва, ствара усе мовы для плённай працы. Пашыраючы прыродазначыя веды, С. П. Пасля выдання польскамонай Брэсцкай Ббл (1563) асветнкам авалодала дэя зрабць новы, больш дасканалы пераклад Псання. Зборнк змяшчае 1246 верша часта парановаецца з энцыклапедычным даведнкам.
яшчэ больш «эстэтызавалася». Смяон Полацк (Самул Емельянавч Пятроск-Стняновч), творчасць якога непарына звязана з мясцовым сацыяльна-гстарычным лтаратурным асяроддзем, у першую чаргу з традыцыям беларускай слабк папярэдняга этапу, значная якасных колькасных адноснах (па сведчанню Сльвестра Мядзведзева, вучня С. Полацкага, настанк ме звычай псаць кожны дзень по полутетрады, почерком зело мелко).
з арыфмалагчнага цыкла — верш «Сем вызваленых навук» — паэтычнае апсанне гумантарнага «трывума» (граматыка, дыялектыка, рыторыка) i «квадрывума» (арыфметыка, геаметрыя, астраномя, музыка). Тэма Радзмы гэтых творах зяляецца цэнтральнай, тольк раскрыта яна накш. Пачатковую адукацыю атрыма у Полацку. шматгранная i не перастае здзляць даследчыка сваёй энцыклапедычнасцю. У свах палтычных поглядах прытрымлвася дэ справядлвага для сх слаё грамадства. Псьменнка пасялл по-бач з царскм палатам i залчыл на дзяр-жанае забеспячэнне. настанча у брацкай школе пры Богаяленскм манастыры.
Палымяна С. Будны выступа у абарону свабоды думк (руск. )бел. Пазней, як мяркуюць даследчык, вучыся Вленскай езуцкай акадэм. Кал 1665 у цара нарадзся сын Смяон, паэт з гэтай нагоды напса верш «Добрае прывтанне» («Благоприветствование») у вытанчанай форме барочнай паэтык. Положил еси на главе его венец от камене честна.
Тэты твор ста папулярным песеннкам у асяроддз тагачасных адукаваных людзей. Аднак у 1565 памёр Мкалай Радзвл Чорны, рэфармацыйны рух Беларус пазбався апоры. Цкавыя такя звароты да рымскх трыумфатара Цэзара, Нерона нш. Работа школы привлекла внимание педагогической общественности.
Паэт дэалзуе яго як абаронцу радзмы, мудрага справядлвага дарадчыка («Метры», «Вншаванне з выпадку зяцця Дэрпта», «Вершы на шчаслвы зварот лтасцвага цара з-пад Рыг» нш. ). Барока знкла другой палове 16 стагоддзя спан тал. Зборнк верша «Вертаград мнагацветны» (у перакладзе на сучасную мову — «Сад шматколерны») на той час служы для рускай публк сапрад-най энцыклапедыяй веда па гсторы, ан-тычнай мфалог, натурфласоф, касмало-г, тэалог, марал i хрысцянскай смвол-цы. Пацярпешы нядачу, С. Будны не пакну змагання: пры матэрыяльнай дапамозе шляхцца Аляксандра Хамутоскага асветнк напса публцыстычныя трактаты на польскай мове «Вызнанне аб урадзе радоцах» «Абарону рада», якя склал аснову кнг «Аб свецкай уладзе». як самабытны псьменнк i асветнк трэцяй, кампрамснай арыентацы. Яго палтычны дэал— асветная манархя.
Трагчнае псьменнк тлумачы як духонае адраджэнне i выратаванне праз пакуты i смерць. Па ix даручэн-н ён напса супраць арганзатара расколу палемчны трактат «Жазло пралення» (1667). Цыкл верша пад назвай «Фрэны, або Плачы» на смерць расйскай царыцы Мары льнчны — адзн з леп-шых твора паэта. Апрача «Прысвячэння князям Радзвлам» (у саатарстве з М. Кавячынскм Л. Крышкоскм), «Прадмовы да Чытача» «Пасляслоя», выданне мела чатыры асноныя раздзелы: «Аб дзесяц запаведзях Божых», «Аб веры», «Пра малтву Госпада», «Аб Святых Тайнах».
Меркава, што часова, а сталася — назасёды. 3 прыходам С. П. Як высокаадукаваны настанк i псьменнк, СП. На пытанне, каго трэба любць, С. П. радыкалзму, С. Будны ра кравацца жыцц найчасцей прынцыпам «залатой сярэдзны», шукаць грамадскай згоды, яднацца дзеля пераадолення цяжкасцей, зажды адчуваючы пры гэтым прыгажосць быцця гармоню Сусвету. Для паэта духоныя каштонасц засёды вышэйшыя за матэрыяльныя. Тады ж м бы напсаны трактат Жэзл пралення, скраваны супраць расколу.
Значны плы на барочную стылстыку Полацкага аказвала руская архтэктура жывапс. Был яго жыцц хвлны адзноты i туг, i тады псался вершы-маленн з элегчным настроем. Русская публицистика второй половины XVII в. М., 1978 Конон В. М.
Друг зборнк – «Вертаград мнагацветны» – зяляся на той час сапраднай энцыклапедыяй веда па гсторы, антычнай мфалог, фласоф, тэалог, марал хрысцянскай смволцы. Трэба любць i тых, хто крыдзць нас. яшчэ больш «эстэтызавалася». У 1570-я г. на землях ВКЛ Польшчы пачася працэс выпрацок дзяржана-палтычнай этычнай дактрыны пратэстанцтва, мж прадстанкам розных яго накрунка узнкал вострыя дыскус, найперш па пытаннях аб прызначэнн дзяржавы, сутнасц рада, абавязках урадоца. Адначасова 1678 ён падрыхтава друг вялк зборнк слабчных верша «Рыфмалагён, або вершасло», як складася пераважна з хвалебных эпграм, панегрыка i элегчных фрэна (плача), напсаных «на выпадак».
Ужо на снодзе 1568 у С. Будны паведамля пра поспех. практыка вершаскладання, фласофя, арыфметыка, геаметрыя, астраномя, музыка, багаслое. мове).
В 1911 году организовал на общественных началах летнюю трудовую колонию «Бодрая жизнь» под Калугой. Правление школы для рабочих приглашает его преподавать историю и ораторское искусство. Яе разам з «Граматыкай. » М. Сматрыцкага «Арыфметыкай» Магнцкага Ламаноса назва «вратами своей учености». Амаль што апакалпсчны ваенны «патоп» 1650—60х гадо, рэлгйная вайна, казацкасялянскя пастанн, пагроза захопу шведам Беларус i Лтвы пахснул веру С. П. н адкну вучэнне камунста XVI ст. — Якуба з Калнак, Пётры Гоняда, Марцна Чаховца нш., якя заклкал да злквдавання прыватнай уласнасц (руск. )бел. Педагогическое руководство ею возглавил Р. Штайнер.
стабльнасць Рэчы Паспалтай. У 1570-я г. погляд на дзяржана-палтычную этычную дактрыну пратэстанцтва ён выказа у творы «Абвяржэнне Чаховца, як лчыць, што хрысцянну нельга займаць дзяржаную пасаду», у 1577 бярэ дзел у перавыданн кнг Анджэя Фрыча Маджэскага (руск. )бел. Расцвет педагогического творчества В. А. Сухомлинского приходится на 50-60-е годы. Агднае нзкае часта скажае перша-створаную паводле вобраза божага прыгажосць чалавека. С. Будны знаходз адметныя метафары, парананн.
э арыфмалагчнага цыкла — верш «Сем вызваленых навук» — паэтыч-нае апсанне гумантарнага «трывума» (граматыка, дыялектыка, рыторыка) i «квадрывума» (арыфметыка, геаметрыя, астраномя, музыка). Лтаратурная, багаслоская i навукова-асветнцкая спадчына СП. Конечно, металлоискатель купил намного раньше. Смяон Полацк би вялкм патриётам Беларус, якую праслаля у свах творах. Псьменнк памёр на 51м годзе жыцця.
Кожны том — больш як 1500 старонак, што сведчыць пра надзвычайную працавтасць атара. бы адным з паслядонка флоса-фа i вучонага, заснавальнка ерапейскай астралог Альберта Вялкага (1193—1280). Амаль што апакалпсчны ваенны «патоп» 1650— 60-х гадо, рэлгйная вайна, казацка-ся-лянскя пастанн, пагроза захопу шведам Беларус i Лтвы пахснул веру СП. Заклка развваць уласную культуру ласныя традыцы. Трэба любць тых, хто крыдзць нас. Вайна скончылася поным паражэннем шведскай арм.
Прыкладам першых можа служыць эпоха Адраджэння, прыкладам другх – барока. бы сакратаром i перакладчыкам мтрапалта Пася Лгарыда i двух усяленскх патрыярха (александрыйскага i антыяхйскага). з ра-сйскм жывапсцам С. Ушаковым. 1990. М., 1886 Пуз-к a В. М.
Яго вучань С. Мядзведзе выда два тамы пропаведзя Смяона: «Абед душэны» «Вячэра душэная». У праекце 1-га расйскага унверстэта ён звярта увагу на неабходнасць выкладання «натуральнай фласоф», г. зн. На Беларус СП.
А таксама многя спецыфчныя рысы барока: багатая эмблематычнасць, ускладненая метафарычнасць, алегарычны дыдактызм, шырокае выкарыстанне паранання-гпербал, месцам вычурнасць умонапаэтычнай мовы – усё гэта адлюстравана творчасц Андрэя Рымшы, беларуска-польскага паэта канца 16 стагоддзя. Эстэтыка С. П. У дачыненн да старавера С. П.
прыня запрашэнне пераехаць у Маскву. Яго «Катэхзс» можна лчыць узорным дапаможнкам, у якм спалучася навучальны матэрыял з лтаратурна-публцыстычным выкладам. выяв свой паэтычны талент у жанрах пастарал (калядная вершаваная драма па матывах Евангелля ад Лук «Гутарк пастухоскя»), оды («Вершы да гасудара цара Аляксея Мхайлавча. », «Вершы да гасударын царыцы», «Вершы да гасудара царэвча», «Прывтанне нованароджанай царэне Мары», «Вншаванне новаабранаму патрыярху»), элег («Малтва смутку», на польск. Они представляют собой диалог старого и молодого пастухов о рождении Христа. Так атрымалася. Монах, общественный и церковный деятель, богослов, писатель, поэт, драматург, переводчик.
Бы у яго i болып ранн, вучнёск этап творчасц, як прыпадае на дзесяцгоддзе вучобы Кеве i Вльн (1643—53). Геаметрыя вымярае дажыню i вышыню «да самага неба». Пераконвае гэтым парананне некалькх фрагмента «Псалтыра» царконаславян-скага зводу з адпаведным месцам яго «с-лабчнага» варыянта апрацоцы С. П. : «Великолепие Твое превыше небес. «Вертаград. » «Рыфмалагён» зявлся друку тольк XX ст. вывуча рыторыку, тэарэтычную i практычную паэтыку, натурфласофю i этыку.
У цэнтры яго ваг засёды был праблемы чалавека i яго маральнае аблчча. Опыт организации внешкольной работы, основанной на уважении к личности ребенка, содержание и методы работы с детьми, работу мастерских, клубные занятия описал в книге «Бодрая жизнь» (1914), выпущенной в соавторстве с женой В. Н. Шацкой. Ей, Апостоле Спасов. Она положила начало богатой традиции стихотворных переложений псалмов XVIII-XIX вв. рамяства. Падарожнк лчы, што самы надзейны прытулак у так час – сцены Божай цвярдын. вучыся Вленскай езуцкай акадэм.
Захавался цкавыя запсы расходных кнгах «Казённага прыказа» (ведамства дзяржанай маёмасц), сярод якх запс пра багаты падарунак ад царэвча Аляксея Аляксеевча за яго працавтасць i самаахвярнасць. Вншавальныя вершы, паднесеныя царскай сям дзень хрышчэння царэвча Пятра Аляксеевча (29. 6. 1662), сведчаць пра майстэрства жанры астралагчнай паэз: ён напса верш-гараскоп будучаму цару, прадказа-шы яго вялкую будучыню. Няма паэз без «красногласия», няма жывапсу, музык, разьбярства i дойлдства без гармон, прапорцы i рытму. Свой погляд С. Будны выказа у творы «Абвяржэнне Чаховца, як лчыць, што хрысцянну нельга займаць дзяржаную пасаду». Не адмаляючы сутнасц прыгоннцтва, патрабава абмежавання феадальнага самавольства.
Для преподавания в институте пригласил известных педагогов В. И. Водовозова, Д. Н. Модзалевского, Д. Д. Семенова и др.
Настанк. был редактором «Журнала Министерства народного просвещения». часам выкрыва народныя прымх i забабоны, напса супраць ix асобнае казанне пад назвай «Павучанне супраць забабона». 1656 маскоск цар Аляксей Мхайлавч прыбы з войскам у Полацк, ён вта яго хвалебным «метрам» — тэатралзаваным слабчным вершам, якя зачытал вучн паэта, праслаляючы «вызвалцеля» беларускай зямл, спадчыннка «польскай кароны».
Духоны свет С. П. Як прызнавася: Оставил я отечество, родных, удалился, вашей царской милости волею вручился. У 1562 выйша з друку «Катэхзс» Сымона Буднага, напсаны форме пытання адказа. Дарэчы, Полацк жы з Мядзведзевым у адной келл. // Риза шелковая аще ти любися, // помни, шелк из червя скаредна родится. Составлял речи царя, писал торжественные объявления, переводил полемические трактаты.
Псьменнк не прызнава народную «гпнозатэрапю» — лячэнне «шэптам» i «загаворам». Кандидат педагогических наук (1955), член-корреспондент Академии наук СССР (1957). Подавляющее большинство его произведений не датировано. «Яны, — пса пазней Будны, — гвалтам прымусл нас да тае размовы, паставшы мову: кал мы не захочам гаварыць аб Сыне Божым, то яны адмовяцца весц гутарку пра рад».
У светапоглядных i эстэтычных адноснах яго творчасц была неаднародная. У тым жа 1667 С. П. Гэта тыповы панегрык, верш-хваленне, у якм дасцпна выкарыстана се-мантыка яе мя (Софя перакладзе з грэ-часкай — мудрасць). Граматыка як пачатак усх навук адчыняе «браму мудрасц». 3 яго драматург Рас пачынася прафесйны тэатр. У Трынаццацгадовую вайну прывта цара маскоскага пры зяцьц Полацку дэклямацыяй «Мэтры» (перанцокаю выдадзенага раней твора, адрасавага кескаму мтрапалту), прысьвяц шэраг вншаваньня з выпадку зяцьця пэных места: «Вершы на шчасьлвы зварот лтасьцвага цара з-пад Рыг», «Вншаваньне з выпадку зяцьця Дорпата», «Вншаваньне з выпадку абраньня на польскае каралества» ншыя.
На пытанне, каго трэба любць, ён адказва: няхай ваша любо будзе агульная да сх, «кроме всякого возгляданя на лице, на достоинство, на красоту, на богатство». Агднае жыцц шматаблчнае, яно найчасцей узнкае з грубага эгазму i злой вол. Яна адлюстравала познабеларуск рэнесансавы гуманзм, усходнеславянск тып барочнай мастацкай культуры i станаленне рускага класцызму 1670я гады. Не хава ён ад свах чытачо трагедыю штодзённага жыцця, дзе кожнаму наканавана несц свой крыж. Гэту дэкламацыю Полацкага выконвал па часткам дванаццаць вучня брацкай школы (отрака), Метры напсаны на лтаратурнай мове, аднак мова самастойнай частк х больш свабодная ад славянзма. Лтаратурная спадчына СП.
Цыкл верша прыродазначага зместу ён уключы у энцыклапедычны зборнк «Вертаград мнагацветны». Написал ряд произведений, которые можно считать литературно-художественными: «Сердце отдаю детям» (1969), «Рождение гражданина» (1970), «Разговор с молодым директором школы», «Мудрая власть коллектива», «Павлышская средняя школа» и др. Апаненты сцвярджал, што падзел грамадства на гаспадаро падданых несумяшчальны з хрысцянскай мараллю (руск. )бел. Прочитанные лекции обобщаются им в работе «Воспитание ребенка с точки зрения духовной науки», где он впервые излагает свои педагогические взгляды на развитие ребенка и особенности его мышления.
Вяршыняй барочнага метаду на Беларус, а пасля – Рас зявлася творчасць Смяона Полацкага. Неаднаразовыя втаванн зрабл сваю справу. Работал в Гатчинском сиротском институте преподавателем русской словесности и географии, а затем инспектором классов (1854-1859). практика вершаскладання, фласофя, арыфметыка, геаметрыя, астраномя, музыка, багаслое. Мало убо телом, но высоко умом».
В 1664 отправился в Москву, где был принят на царскую службу. У вынку слабчныя памеры нярэдка размывался, гублялася х нтанацыйная выразнасць. С. П. Суправаджальны лст С. Буднага да лдара швейцарскай Рэфармацы (руск. )бел. Там Самул вывуча сем вольных мастацтва, багаслое, мовы (да школьнага пералку дадалася яшчэ польская).
У 1й палове 1650х гадо СП. Службу пры маскоскм двары СП. Такм чынам, праз гэтыя адносны выяляецца належанне псьменнка да сваёй нацы, яго характар. 1988.
На думку некаторых даследчыка (В. Былнн i нш. ), у вленск перыяд С. П. Энцыклапедычныя зборнк яго царконахрысцянскх «сло» i «казання» («Абед душэны» i «Вячэра душэная») пасля смерц псьменнка выда у 1681 i 1683 яго паслядонк i сакратар С. Мядзведзе (1641—91). «Размовы» был надрукаваны Нясвжскай друкарн. менавта яго зборнк Вертоград многоцветный – гэта музей рарытэта курёза. Гуманстыч-ная канцэпцыя мастацтва выявлася яго трактаце «Слова да шчырага коннага п-сання», якое, на думку даследчыка, было плёнам творчага супрацонцтва СП. На занятках па лацне полацк шкаляр бы выдатнкам, старажытнагрэцкая давалася цяжка.
В 1906 году вместе с единомышленниками создал общество «Сетлемент», спустя два года закрытое полицией за пропаганду социализма среди детей. В возрасте 23 лет он получил назначение исполняющего обязанности профессора камеральных наук (цикл общественно-юридических наук) в Ярославский лицей, где начал свою педагогическую деятельность. н абурася жорсткасцю бесцырымоннасцю цэнзуры. Тыран — рабуе крыдзць падданых.
Якраз тады (1654) пачалася вайна Рас з Рэччу Паспалтай, якая працягвалася з перапынкам да 1667 i закончылася Андрусаскм перамрем, паводле якога да Рас был далучаны Левабярэжная Украна i Смаленшчына, а Беларусь у складзе Вялкага княства Лтоскага засталася Рэчы Паспалтай. Красамона абгрунто-ва ён думку пра духона-эстэтычную каш-тонасць музык, даказва неабходнасць для царквы шматгалосых спева «согласия органного», г. зн. У вершы «Пак-лёп» апавяда пра мудрую жанчыну, якаялячыла травам. У парананн да тагачасных ерапейскх перакладчыка гэта была грандыёзная тэксталагчная праца. Стая ля вытока першага Расе тэатра, створанага 1672 пры двары Аляксея Мхайлавча.
На станаленне яго як паэта значны плы зрабла i польская лтаратурная тра-дыцыя. На наступным Луцлавцкм снодзе, як адбывася ма 1582, апаненты адлучыл яго ад збору. Вонкаваю, цялеснаю прыгажосцю, на яго думку, людз надзеле-ны не аднолькава. У такх трагчных умовах закончыся беларуск перыяд творчасц СП. Яна выйшла студзен 1583 з Лоскай друкарн з дазволу яе фундатара Я. Кшк, як выкана апошнюю просьбу свайго былога духонага настанка. У элег Смерць яскрава выявся гуманстычны маты спагады да чалавечага гора. Агднае жыцц шматаблчнае, яно найчасцей узнкае з грубага эгазму i злой вол.
Атарская пазцыя выялялася пераважна форме дыдактычных сентэнцыя. Аминь. Смяон Полацк бы вялкм патрыётам Беларус, якую праслаля у свах творах. Трактат «Аб асноных артыкулах хрысцянскай веры» (1576) ста абектам палемчных выпада Пётры Гоняда, Смлера, Мацвея Бжазоскага, Яна Вснёскага, Геранма Занхуса, Станслава Фарноскага, Марцна Чаховца.
В 1862-67 годах жил за границей, где изучал постановку женского образования. У кан. В стихотворениях сатирического характера (На пьяницу, На грешника) автор поднимает разные вопросы общественной жизни, быта и морали. Амаль што-дзённа ён пса палову сшытка верша, пес, твора прамонцкай прозы. н напса некальк панегрычных верша.
Геро абмярковаюць ключавыя грамадска-палтычныя фласофскя праблемы, мкнуцца прадставць вычарпальныя доказы абарону свах погляда, пераканача аспрэчыць пазцы апанента. бы абумолены становшчам Беларус складзе Рэчы Паспалтай i пэным чынам «запраграмаваны» культурай барока як стылем эпох. Лтаратурная спадчына СП.
Пропаведз абяднаны пад назвай Абед душэны (1680), Вячэра душэная (1683). Людз «крыдзяць» зямлю — рэжуць яе плугам, раздзраюць бараною, высякаюць дрэвы, забраюць ураджай — a адказ зямля прыносць нам усё новы плен i прыгажосць. Зямное жыццё засёды трагчнае, затое i часовае, пераходнае. Некаторыя з х па тэматыцы прымыкаюць да вершаванных малтва (Смерць, Мелка). А кал лчыць, што манах харчавался бясплатна, дык гэтыя грошы яго асноным шл на кнг.
Прасадычная структура сла-бчнай паэтык, якая грунтавалася на нена-цскным вакалзме (пявучае вымаленне складо, слабая акцэнтацыя на нацсканых галосных) перайшла «паэтычны сад» СП. Дзеля чалавека. Цкався ён i астралогяй. У каталогу яго хатняй бблятэк пазначаны «книга Альберта, ведение философское», а таксама «книга астрологическая, латинская». Прапаведнк узяся за працу над перакладам Ббл апокрыфа, навукова асэнсоваючы гэтыя творы. Можно предполагать, что два этих обычая связаны с народной этимологией: непонятное имя Зилот вполне могло ассоциироваться в народном представлении со словами «золото» и, как уже упоминалось, «зелье». з яе бблейскм алегарызмам i рэнесансавай эрудыцыяй, шматлкм вобразам i алюзям з антычнай мфалог i лтаратуры (»Вершы на Раство Хрыстова», «Вершы пра муку панскую. », «Вершы на Уваскрэсенне Хрыстова», «Гутарк пастухо. », польскя «Вершы Вялкую Пятнцу» i нш. ) сведчаць пра яго артадаксальныя пазцы хрысцянскай тэалог, асаблва дачыненн да догмата i фундаментальных праблем суадносн Бога i Чалавека, веры i пазнання, духа i матэры.
Паслися сябе Полацк пак-ну вялкую лтаратурную спадчину. СП. У той час грамаце вучылся звычайна па бблейскм зборнку гмна i песня, вядомым пад назвай «Псалтыр». Са старажытных атара С. Будны карыстася творам Тэртуляна (руск. )бел., Эсебя (руск. )бел., Эпфаня (руск. )бел., Еранма.
Росту атарытэту Смяона сярод высокх прадстанко маскоскай адмнстрацы садзейнчала яго актыная барацьба са стараабрадцам дзейсны дзел у Вялкм маскоскм саборы (1666—67). У 18—19 ст. Педагогическое наследие Сухомлинского разносторонне и разнопланово. Блестящие способности и выдающиеся успехи Ушинского-студента были отмечены в университете.
Адметная рыса дыялога— нтэлектуальная насычанасць. Окончил физико-математический факультет Московского университета. Гэта была яго апошняя данна радзме дапамога аднадумцам. Апошня гады Будны жы пры дварах выпадковых мецэната.
Захавася верш, прысвечаны ручэнню ру-капснай кнг вялкай князёне Соф Аляксеене. У Кеве атрыма званне «дыдаскала» (настанка). Адначасова 1678 ён падрыхтава друг вялк зборнк слабчных верша «Рыфма-лагён, або вершасло», як складася пера-важна з хвалебных эпфам, панегрыка i элегчных фрэна (плача), напсаных «на выпадак». На саборы С. П.
Даступнасць выкладання, моная-стылёвая адшлфаванасць выраза, лагчнасць паслядонасць думак, дакладнасць фармулёвак— характэрныя рысы яго стылю. Написал множество стихотворений (составивших сборник «Рифмологии»), в которых воспевал разные события из жизни царского семейства и придворных, а также две комедии для зарождавшегося театра: «Комедия о Навуходоносоре царе» и «Притчи о Блудном сыне», которые пользовались успехом. паведамля пра поспех новага вучэння Вялкм Княстве Лтоскм (руск. )бел., ухвалялася дзейнасць мецэната Мкалая Радзвла, якому Булнгер таксама прысвяча свае творы. Тады паэтычны талент псьменнка выявся пераважна свецкай тэматыцы, у кантрастнай вобразнасц, спецыфчнай для паэтычнай культуры барока «паэтычнай дасцпнасц», якую даследава Сарбеск трактаце «Пра дасцпнасць i жарт» (1622—27).
На дварцовых абедах яго нярэдка садзл на ганаровым месцы недалёка ад цара Аляксея Мхайлавча, бацьк 12 дзяцей, выхаваннем i навучаннем якх крава «старац Смяон». бы знаёмы з творам французскага паэтаастролага М. Настрадамуса (1503—66). Яромн, як ахарактарызава рукапсныя зборнк паэта (Вертоград многоцветный Рифмологион) як своеасаблвыя лтаратурныя музе, поныя рарытэта курёза. Яму далося ажыццявць сваю данюю мару — заснаваць пры царскм двары («наверсе») т. зв. Амфнагену Крыжаноскаму, вандруючаму псэдаяпскапу».
Стая ля вытока першага Расе тэатра, створанага 1672 пры двары Аляксея Мхайлавча. У Вльн СП. Асветнк аднак не шука лара лепшага перакладчыка. Тут, на яго думку, мы па-внны павучыцца прыроды, бо яна за «крыды» аддзячвае дабром. Але хто не мае ад пры-роды «красноличия», няхай не бядуе, а па-думае пра тое, што «красота спасает душевная, не телесная».
Але гэтыя розна-галосс не перашкаджал яго дружбе ca Славнецкм. з традыцыйнай антычнай, фальклорнай i лтургчна-хрысцянскай песенна-паэтыч-най культуры. У снежн 1659 года ялевч ста архмандрытам полацкага Барысаглебаскага манастыра. На Луцлавцкм снодзе (1582) Сымона Буднага адлучыл ад збору. грунтавался на хрысцянскх духоных каштонасцях ix гуманстычнай нтэрпрэтацы.
Але не тольк на змест,, але на форму накладала барока выразны адбтак. Напр., у «Малтве час смутку» паэт просць Бога вызвалць яго ад цяжкх клопата i напасця. На думку псьменнка, яна пачалася творчасцю флосафа Платона (428—348 да н. э. ) i лчылася «мац см навукам». Па гэтай кнзе вучылася некальк наступных пакалення. Пазней у тым жа панегрычным стыл ён напса «Вершы да гасудара Аляксея Мхайлавча Вялкя i Малыя i Белыя Рус самадзержца», «Вершы да гасударын царыцы», «Вершы да гасудара царэвча» i ншыя рачыстыя хваленн. Пасля сябе Полацк пак-ну вялкую лтаратурную спадчыну.
Зварот да друкаванага слова асветнк растлумачы жаданнем спынць распасюджанне «хлуслвых вучэння», «злых рэча, якя перамагл Хрыстовай Царкве». Я давно хотел найти для себя святыню, связанную с моим кладоиска-тельским хобби. Благодаря своей деятельности он вхож в различные круги берлинского общества. На смерць свайго настанка СП.
У Маскве Смяон ста Полацкм, а пасялся Законаспасаскм манастыры. Гэта зор патрыятычнай лрык С. Полацкага. адказва: няхай ваша любо будзе агульная да сх, «кроме всякого воз-гляданя на лице, на достоинство, на красоту, на богатство». В 1891 году он защитил докторскую диссертацию изданную затем в виде книги «Истина и наука». i яго аднадумцы не засёды был справядлвыя, бо часам выступал з пазцый працнка «ншадумання». У сувяз з гэтым у дэкламацыях атар заклкае цара быць абаронцам беларускх земля.
ен арганзава и значал Верхню друкарню Маскоскм Крамл, што була перавезена сюди з Куцейна. У канцы 16—17 ст. Яе станав Стансла Кот. Тэмы яго верша разнастайня – ад самых агульных, тыпу: праца, закон, мараль, годнасць, слава, любо, смерць, да канкрэтных, накшталт апсання звяро, птушак, рыб, дрэ, кветак, мнерала. Зборнк верша «Вертаград мнагацветны» (у перакладзе на сучасную мову — «Сад шматколерны») на той час служы для рускай публк сапраднай энцыклапедыяй веда па гсторы, антычнай мфалог, натурфласоф, касмалог, тэалог, марал i хрысцянскай смволцы. Вядучым напрамкам барока не магло стаць адразу пасля зялення – для гэтага патрэбны был дзесяцгоддз. Змой 1664 СП.
// Не шелком и златом каждо красен буди, // но добродетели: ублажат тя люди. Вельм шмат пса твора з фласофскм разважаннем. Лчы, што простаму народу патрэбны мр, што феадалы павнны клапаццца пра яго адукацыю. Гэта дае падставу меркаваць, што С. П. Родиной поэта является Полоцк и происходил он из семьи зажиточных горожан. Таму, кал лп. Кожны том — больш як 1500 старонак, што свед-чыць пра надзвычайную працавтасць ата-ра.
асно прыродазнаства. Большасць польскх i лацнскх яго верша належаць да т. зв. Родны горад сустрэ няданм пажарышчам лпучым падазроным паглядам маскоскх стральцо. У 1679 Годзе Смяон надрукава Буквар мови славен-Скаген, а праз рк – Псалтир рифмаваная. Мн., 1977 Елеон-с к а я А. С.
С. Будны шырока прапагандава дэ крэяцыянзму (руск. )бел. — аднаактнага стварэння Госпадам Сусвету першых людзей— Адама Евы. У творчасц ж С. П. У Маскву еха не адзн, а з мац пляменнкам. Яго лчил адним з самих адукаваних людзей таго часу. И такой случай мне действительно представился.
Амфнагену Крыжаноскаму, вандруючаму псэдаяпскапу». Адносны памж маскоскм артадоксам i «лацнстам», выхадцам з Беларус i Украны, часта складнялся. «Грэкафлы» (псьменнк i царко-ныя дзеячы фэка-взантыйскай арыента-цы) не давярал «лацнсту» i «заходнку» СП., хоць паважал яго талент i энцыкла-педычную адукаванасць. Па ix даручэнн ён напса супраць арганзатара расколу палемчны трактат «Жазло пралення» (1667).
У 1667 яго прызначыл выхавальнкам настанкам настанкам дзяцей Аляксея Мхайлавча. асно пры-родазнаства. Многие инновации, впервые появившиеся в стенах Павлышской школы (педагогические консилиумы, уроки этики и психологии семейной жизни, родительская школа и др. ), прочно вошли в массовую педагогическую практику. Наадварот, шлях гэтыя – часам заблытаныя, поныя супярэчнасцей, гэта – не асаблвасць адной тольк беларускай, але кожнай лтаратуры народа свету.
Антрапонмы, тапонмы онмы мастацкм тэксце зяляюцца выразным паказчыкам нацыянальных традыцый якя прадажае збагачае мастак слова. Але Смяон Полацк вядомы гсторы не тольк як выхавальнк царскх дзяцей. Тады ж напса шэраг палтычна-сатырычных твора, у якх выкрыва захопнцкя войны швэдзкага караля Карла X Густава: «Кароль швэдзк шукае свах афцэра», «Адчай швэдзкага караля», а таксама ранчнае «Вншаваньне.
Ладаватанальная разнастайнасць музык, адзнача псьменнк, дыктуецца яе выхавачакатарсчнай функцыяй адзн лад спева «сердце в сокрушение приводит», друг — «ум от уныния освобождает», трэц весялць, чацвёрты — «слезные из очес источники изводит». тое, што С. Полацк большую частку свайго жыцця прысвяц настанцкай дзейнасц. У вершы «Адрозненне» паэт, спасылаючыся на Арыстоцеля, пша, што сапрадны цар той, хто дбае аб грамадзянах, думае пра х патрэбы. У сваёй «Прадмове» перакладчык выкла уласнае разуменне сутнасц хрысцянскай навук. Так парадак раздзела патара «Вялк Катэхзс» М. Лютэра (1529), але гэта бы бясспрэчна арыгнальны твор.
чыся на рэнесансавую трактоку язычнцкай мфалог i рэлг, у т. л., мабыць, на энцыклапедычны кампедыум Сарбескага «Баг язычнка» (Полацк, 1627, рукапс), С. П. Пабудаваны цалкам на градацы урывак-апсанне выгляду распятага Хрыста: атар нагнятае трагзм, даводзячы яго да празмернасц (члонки на крест срокго растягнены, глава зранена, плоть страшно шарпана, очи и уста заплынули, лице зчернело). В годы Советской власти руководил (1919-1932) созданной им Первой опытной станцией по народному образованию Наркомпроса РСФСР, состоявшей из двух отделений: городского — в Москве и сельского — в Калужской области. Смяон Полацк адмыслова выраша праблему лады. Малыя России жители особые имеют напевы.
у душы, зажды памята пра надыход суднага дня, усе свае чынк згадня з Хрыстовым запаведзям (руск. )бел., н пры якх акалчнасцях не апуска рук, не губля надзе на выратаванне, не бав час у адча роспачы, а вызнава сапрадную веру, чын добрыя справы, што зяляецца галонай умовай набыцця Нябеснага Царства (руск. )бел. Называючы Афанася Флповча «апошнм беларускамоным псьменнкам», К. Тараса патлумачы, што «храналагчны» наступнк Флповча – Смяон Полацк (Самул Гарылавч Пятроск-Стняновч 1629-1680) – выступ з друкаваным словам пасля адезду Маскву, дзе, уласна, прайшло яго творчае жыццё. Паводле ся-рэдневяковай традыцы ён карыстася па-няццем мастацтва («художество») для абаз-начэння сякага прафесйнага мення майстэрства, у т. л.
Антрапонмы тапонмы павнны адлюстроваць у мастацкх творах каларыт рэгёна. Каля 1656 СП. Паэт напса некальк эптафй. Пашыраючы прыродазначыя веды, СП.
Прыкладна праз тры месяцы выйша наступны твор— «Апраданне грэшнага чалавека перад Богам». Так, у элег «Пралог да прападобнай мац Ефраснн» паэт, услаляючы асабстыя заслуг нучк Усяслава Чарадзея, разважае аб гстарычным лёсе Айчыны, трывожыцца за яе будучыню. Зварот да формы кароткх пытання поных адказа сведчыць пра асветнцкя памкненн. 17 век породил ошеломляющее многообразие артистических форм, жанров, стилей. На станаленне яго як паэта значны плы зрабла i польская лтаратурная традыцыя.
Сярод вядучых матыва школьнай паэз была вершаваная арыфмалогя — паэты-ка-смвалчнае тлумачэнне лчба, пераважна сакральных (3, 4, 7, 12 i нш. ). Першым «вобразатворцам», на яго думку, бы Бог, кал ствары даскана-лы «твор» з нчога — увесь сусвет, адлюс-трава свой уласны вобраз у душах i на сэрцах людскх. В 1860-61 гг. Большасць польскх i лацнскх яго верша належаць да т. зв.
1987. Заваявашы вялк атарытэт у Маскве, С. Полацк вырашае адчынць прыватную друкарню.
Творы С. Буднага знаходзл зацкалены водгук чытачо, атрымлвал шырок розгалас. У такх трагчных умовах закончыся бела-руск перыяд творчасц С. П. С. Будны памярконы шлях удасканалення заемадачынення у грамадстве. прыня запрашэнне пе-раехаць у Маскву.
Патрыярх акм скардзся, што цар даручы СП. У 1678 заснава незалежную ад патрыяршай цэнзуры Верхнюю друкарню, першай кнгай якой бы «Букварь языка славенска».
Яго магла захапць дэя экумензму — праграма зяднання сх хрысцянскх цэрква, але паэт нкол не адмаляся ад правасланага хрышчэння, i «базыльянства» не перашкодзла яму быць лаяльным дзеячам правасланай рускай царквы Маскве. падключыся да перакладу на рускую мову Ббл. пераходзць у этыку хрысцянскай любов, чалавечай салдарнасц: «Се что добро или что красно, то еже жити братии вкупе».
У паэтычных «эпкграмах» на гербы беларускх магната вытрыма каноны эмблематычнай паэз, снуючыя заходнеерапейскх лтаратурах. Он много ездит с лекциями по городам Германии, посещает кружки теософов. Цкався ён i астралогяй. Смпа-ты да лекарскай прафес выявлся яго зб. Вынкам удзелу дыскусях на пратэстанцкх снодах 1566—1569 г. бы твор «Аб зачацц Сына Божага» (не захавася). Так, разважанн пра рад псьменнк падсумовае павучальнай сентэнцыяй: «Прото, годиться хрстьянину урад держати, судити, добрих бороинти, злых карати, не только на маетности, але и на горле, только бы справедливее».
бы адным з паслядонка флосафа i вучонага, заснавальнка ерапейскай астралог Альберта Вялкага (1193—1280). Так как Симеон писал стихи на нескольких языках, то самые ранние являются на религиозные темы Акафист и Конон. — От тебе венцем глава честным украшается. Актына звяртася да народна-паэтычных вобраза смвала— «вужа», «голуба», «кубка», «мутнай вады», «каменя», творча выкарыстова сюжэты дзейскай (англ. )бел., грэчаскай рымскай мфалогй. К религиозным декламациям близки Беседы пастушеские – типичный пример пасторали. Зедлва С. Буднага крытыкавал П. Скарга Я. Вганд, апошн адгукнуся на новы твор беларускага тэолага кнгай «Аб сусе Хрысце» (1576).
У яго светапоглядзе сумяшчался сярэдневяковы маральны рыгарызм i рэнесансавы эстэтызм энцыклапедычная вучонасць гуманста i ерапейская неасхаластычная фласофя «накладвался» на каноны славянавзантыйскага праваслая. У прадмове да зб.
У шматжанравай лтаратурнай спадчыне С. П. В 1859 году был переведен на должность инспектора классов (зав. Был яго жыцц хвлны адзноты i туг, i тады псался вершымаленн з элегчным настроем. Дзякуючы менавта С. Буднаму, «эпкграмы» на гербы стал неадемнай рысай лтаратуры Беларус.
Незабаве атрыма адказнае даручэньне: стварыць «лацнскую» школу для царскх людзей з Прыказа таемных справа. Грекове свой имеют обычай песнословия болгари свой такжде. У канцы навучальнага года наладжвался публчныя дыспуты, на якх студэнты выступал з «казанням» на роднай мове i на латын, чытал напсаныя пад кранцтвам наста нка вершы, спрачался на фласофскя i багаслоскя тэмы. Росту яго ата-рытэту садзейнчала актыная палемка з дэолагам стараабрадца i дзел у Вялкм царконым саборы (1666—67), як асудз патрыярха Нкана за тое, што той сама-вольна пакну патрыяршую пасаду з пры-чыны нязгоды з прэтэнзям вярхонай свецкай улады на кранцтва правасланай царквой. Альо Смяон Полацк вядоми гстори НЕ тольк як вихавальнк царскх дзяцей.
Так, няпросты шлях навучання, набыцця веда ён паранова з працай пчалы. 3 прыходам С. П. Малады цар не забыся пра яго. Ну а 23 мая (10 мая ст. зрэдку друкавался асобныя творы СП.
Татарский И. Симеон Полоцкий (Его жизнь и деятельность). Кал 1665 у цара нарадзся сын Смяон, паэт з гэтай наго-ды напса верш «Добрае прывтанне» («Благоприветствование») у вытанчанай форме барочнай паэтык. Гэта зявлася адной з прычын запрашэння Смяона Полацкага пераехаць у Маскву. Пра патрыятызм псьменнка, якога нкол не пакдала любо да сваёй радзмы — Беларус i Рэчы Паспалтай, сведчаць 2 яго польскамоныя сатырычныя паэмы — «Роспач караля шведскага» i «Шведск кароль шукае свах афцэра» (каля 1657—60). Незабаве атрыма адказнае даручэньне: стварыць «лацнскую» школу для царскх людзей з Прыказа таемных справа. Граматыка як пачатак усх навук адчыняе «браму мудрасц». Пад арыфме-тыкай мелася на вазе антычная пфага-рыйская прагностыка, або прадбачанне на падставе смвалчнага тлумачэння лчба. У творах С. Буднага шырок дыяпазон моных лтаратурна-выяленчых сродка.
Размяжоваючы «нутраную» i «вонкавую» мудрасць, рэлгю i навуку, ён мкнуся да кампрамсу памж пазнаннем i верай, што было тыповай адзнакай усходнеславянскай барочнай культуры. н пабачы свет у 1679 годзе, кал якраз спонлася сем гадо Пятру. Прыхльнк кальвнзму, затым антытрынтарызму. Творчество Симеона Полоцкого было неординарным, выдающимся культурным явлением. Вершы Полацкага адначасова адуковаюць, павышаюць вучаць марал, насталяюць у дабрачыннасц. В. С.
Як асветнк гуманст С. П. — Ибо лепота твоя вознесется выше небесе. Фёдар Аляксеевч пайшо насустрач.
Так вырашаць праблему сапрады лёгка, але флосафу – сорамна. У канцы 70-х гадо ХV ст. Астатня дэкламацы Полацкага ранняга перыяду звязаныя з менем Хрыста. Гэта вызначальны стыль у ерапейскм мастацтве канца 16 – сярэдзны 18 стагоддзя. Наибольшую известность получили поэтические сочинения Симеона Полоцкого.
Безумона, культ асобы маскоскага цара творах набывае асаблва манументальны характар. Менавта ён упершыню водзць у лтаратурны жытак паняцце Стихов краесогласных (1659) як адзнак метрычнай завершанасц вершаванай мовы адрозненн ад неразмежаванай празачнай стых. У песе «Пра Нахаданосара-цара» праз мастацкя сродк драматург сцвярджаецца неабходнасць справядлвага мудрага манарха. Прабле-ме канапсу ён прысвяц некальк краса-моных «сло», што вайшл зб. Ня-ма паэз без «красногласия», няма жывап-су, музык, разьбярства i дойлдства без гармон, прапорцы i рытму. ва сходнеславянскм рэгёне (у заходнеерапейскм мастацтве барочны стыль выявся канцы 16 ст. ).
н прызнава маральную каштонасць трагчнага жыцц людзей, бо «многопечальных скорбей нападением высокоумных низлагаются мысли и гордокичливых могущественник мира суенадменныя смиряются сердца», а душы ачышчаюцца ад брыдкх i нзкх пачуцця. з яе бблейскм алегарызмам i рэнесансавай эрудьшыяй, шматлкм вобразам i алюзям з антычнай мфалог i лтаратуры (»Вершы на Раство Хрыстова», «Вершы пра муку панскую. », «Вершы на Уваскрэсенне Хрыстова», «Гу-тарк пастухо. », польскя «Вершы Вял-кую Пятнцу» i нш. ) сведчаць пра яго ар-тадаксальныя пазцы хрысцянскай тэа-лог, асаблва дачыненн да догмата i фундаментальных праблем суадносн Бога i Чалавека, веры i пазнання, духа i матэры. Австрийский философ и педагог. Яны склал рукапсныя зборнк СП. гармон галасо: «Яко царский вертоград многовидными украшается цветы, тако и невеста Христова, церковь, различными чтенми (чытанням) и пеюми (спевам) благолепствуется. Перу Полоцкого принадлежит богословскийтруд "Венец веры православнокатолической" (1670). У пач.
Гэта дае пад-ставу меркаваць, што СП. Падчас галасавання, снод, за выключэннем двух чалавек, падтрыма яго. 1656 маскоск цар Аляксей Мхайла-вч прыбы з войскам у Полацк, ён вта яго хвалебным «метрам» — тэатралзава-ным слабчным вершам, якя зачытал вучн паэта, праслаляючы «вызвалцеля» беларускай зямл, спадчыннка «польскай кароны». Цар запрас яго Маскву, бо спадзя-вася, што вучони дапаможа наладзць Адукация Рас. // Тленно благо красота, недолго блистает, // в един час огневица ону истребляет.
И тако в сем разноствии вели есть единство и в единстве благолепое разнство. ». Впервые в русской поэзии переложил на стихи одну из библейских книг – Псалтырь "Псалтирь рифмотворная" (1680), которая была напечатана в типографии, а в 1685 положена на музыку дьяком Василием Титовым. зрэдку друкавался асобныя творы С. П. часам выкры-ва нарэдныя прымх i забабоны, напса супраць ix асобнае казанне пад назвай «Павучанне супраць забабона». Перамагаецца агднае, як i сякае зло, тольк любою — найвышэйшай маральнай прыгажосцю.
У канцы навучальнага года наладжвался публчныя дыспуты, на якх студэнты выс-тупал з «казанням» на роднай мове i на латын, чытал напсаныя пад кранцтвам настанка вершы, спрачался на фласоф-скя i багаслоскя тэмы. грамад. Яго запрашал на пры-дворныя рачыстасц, дзе паэт чыта свае вншаванн вершах. Пасля выхаду «Катэхзса» на польскай мове публчных антытрынтарных выступлення правасланыя каталцкя дзеячы абвнавацл С. Буднага сувязях са «старазаконнкам», вучэнне якх зялялася мадыфкацыяй дазму. Сер.
Найбольшай падтрымкай карыстася цара Фёдара Аляксеевча (1676—1682). А Смяон жа ста настанкам Пятра. выяв свой паэтычны та-лент у жанрах пастарал (калядная верша-ваная драма па матывах Евангелля ад Лук «Гутарк пастухоскя»), оды («Вершы да гасудара цара Аляксея Мхайлавча. », «Вершы да гасударын царыцы», «Вершы да гасудара царэвча», «Прывтанне нована-роджанай царэне Мары», «Вншаванне новаабранаму патрыярху»), элег («Малтва смутку», на польск. К концу ХХ века вальдорфская школа превратилась в мировое педагогическое движение.
Цыкл верша пад назвай «Фрэны, або Плачы» на смерць расйскай царыцы Мары льнчны — адзн з лепшых твора паэта. Некаторыя атары (у прыватнасц У. Арло, К. Тараса называюць летам 1664 года). У 18—19 ст. святочныя «пацех» — песн, карагоды, варажбу i «чарадзейства», выдавался строгя царскя указы супраць «язычнцкай нялепцы». падзяля на «разумцельную» (логку), «натуральную», або «фзку» (прыродазнаства), i маральную (этыку).
дзельнча у стварэнн палемчнага трактата супраць старавера пад назвай «Абвяржэнне чалабтнай папа Мкты». Аднак сярод людзей нярэдка «доброта не зрится, красная риза паче человека чтится». У прадмове да зб.
Вось як гаворыць пра гэта А. Мальдзс: Рысы барока праявлся падкрэсленай павучальнасц, рытарычнасц мудрагелстай метафарычнасц. рактэрная рыса яго паэтычных твора по-лацкага перыяду — патрыятызм, любо i пашана да свайго народа, да роднага горада i краю. Абставны прымусл Сымона Буднага шукаць новы прытулак. тут сама прыслухацца да думк Л. Пушкарова, атара кнг пра Полацкага з серы Жыццё выдатных людзей (1972): пераезд яго варта аднесц да другой паловы 1663 года: Смяон згадваецца як перакладчык Пасся Лгарыда пры яго спрэчках з патрыярхам Нканам ужо лпен 1663 года.
Сярод першых надрукаваных у ёй кнг падручнк для дзяцей «Буквар мовы славенскай». Амфнагену Крыжаноскаму, вандруючаму псэдаяпскапу». 4 Пушкарев Л. Симеон Полоцкий // Жуков Д., Пушкарев Л. Русские писатели XVII века.
Нарадзся Самул Гарылавч Пятроск-Стняновч (гэта сапраднае мя прозвшча паэта) у Полацку заможнай купецкай сям. Псьменнк часта жыва экспрэсна афарбаваную лекску. навук, 1957. У праекце 1га расйскага унверстэта ён звярта увагу на неабходнасць выкладання «натуральнай фласоф», г. зн.
Получил хорошее образование. У час прыезду цара Аляксея Мхайлавча Полацк Вцебск Смяон прадэманстрава свой паэтычны педагагчны талент расйскаму манарху: 12 яго вучня втал цара тэатралзаваным хвалебным «метрам». Геаметрыя вымярае дажыню вышыню «да самага неба». У канцы 1565 ц напачатку 1566 яго запрасла Хохлава Ганна Кшчына, вцебская ваяводзна, што была кранком (мнстрам) мясцовага арыянскага збору. 3 яго высновам дыскутавал Стансла Астроск кнзе «Аб спрадвечнай боскасц суса Хрыста» (1588) Марцн Смглецк творы з гэткай жа назваю, што выйша з Вленскай езуцкай друкарн 1595.
Менавта см гэтым асаблвасцям барочнага стылю адпавядае творчасць польска-беларускага паэта 17 стагоддзя Згбнева Марштына, паэтычны цыкл якога Смвалы (Эмблемы) заснаваны на алегарычным тлумачэнн Ббл. Сымон Будны выяв сябе як паэт. Во время Великой Отечественной войны был тяжело ранен. У 1678 заснава незалежную ад патрыяршай цэнзуры Верхнюю друкарню, першай кнгай якой бы «Букварь языка славенска». Писал Симеон преимущественно на книжном, так называемом славяно-русском языке, в котором в белорусский период творчества поэта весьма заметны местные, белорусско-украинские языковые особенности.
Прычым цар усхваляецца за якасц, супрацьлеглыя тым, якя паэт бачы у яго 1656 годзе. перакла яго слабчным вершам i выда у друкарн пад назвай «Псалтыр рыфматворны». Наиболее известны две такие декламации – так называемые Метры витебские и полоцкие. Поэт в Москве писал много произведений на тему родины. Фласофю як навуку С. П.
У ранн перыяд (1648-1663 гады) у кола яго паэтычнай апрацок трапляе тое, што ён веда: звестк з гсторы геаграф, старажытныя мфы, хрысцянскя легенды, асабстыя рэлгйныя перажыванн, будова свету, астралагчныя звестк – словам, усё, на што адгукалася душа што было вядома з кнг. Лт:. Але думаецца, правльней сказаць, што другой палове 1663 года.
С. Будны крытыкава пралюбадзействы (руск. )бел., блюзнерскя чынк (руск. )бел. Грамадзяне павнны шанаваць уладу, дапамагаць манархам рэалзоваць х стваральныя задумы. Так, у «эпкграме» на герб Дарагастайскх, ва ступнай частцы, паэт ствары карцну непаторнага ззяння месяца, з святлом якога ён паранова учынк свах апекуно. Из датированных наиболее ранние относятся к 1648 году.
Яко миросходящие на ометы одежды его. В дореволюционный период пытался осуществить задачу всестороннего развития ребенка в процессе его разносторонней деятельности (посильный физический труд игры, занятия искусством). — От тебе венцем глава честным украшается. верша «Вертаград мнагацветны». Спустя три года в 1938 году окончил Полтавский педагогический институт.
Гэтым творам зацкавлася царэна Софя (1654—1704). СП. У «Паслясло» псалася: «Доконана ест сия книга о Оправдании 1562, октября 11 дня на городе Несвижском, вытеснена накладом благочестивых мужей Матвея Кавечинского, Лаврентия Крышковского и Симона Будного». Каб развеяць сумненн С. Будны зяся за пераклад на польскую мову твора раннехрысцянскага апалагета Юстына (руск. )бел.
Праз тапанмчныя назвы (геаграфчныя абекты, назвы вёсак, гарадо, пасёлка, вулц, азёр) можна таксама заважыць адносны псьменнка да гэтых геаграфчных абекта. наблзць хрысцянскую царкву да беларускай нацыянальнай культуры.
Мова яго твора дасканалая апрацаваная. На працягу некалькх наступных дзесяцгоддзя трактат С. Буднага «Аб асноных артыкулах хрысцянскай веры» заставася цэнтры рэфармацыйнай палемк. Энцыклапедычныя зборнк яго царкона-хрысцянскх «сло» i «казання» («Абед душэны» i «Вячэра душэная») пасля смерц псьменнка выда у 1681 i 1683 яго паслядонк i сакратар С. Мядзведзе (1641—91). На х, дарэчы, можна было купць ягня ц парася. Першым выйша у ё Букварь языка словенска.
С. Полацк адстойва канцэпцыю асвечанай манарх. У архных «роспсах дваропалачан» род Пятроскх пазначаны поруч са Скарынам i Цяпнскм. як самабытны псьменнк i асветнк трэцяй, кампрамснай арыентацы. Але не заступася за пакрыджаных, бо не бачы карысц ад народных «гульбшча», аднос ix да «забабона». Творы знкл з выпадку вяртання Полацк кон Багародзцы.
Ужо за два гады да смерц ён зусм зваряце, не хаце нчога чуць ведаць пра Бога Хрыста. Духоная прыгажосць — мац «мласц» — у хрысцянскай любов да людзей. працава над праектам рускай вышэйшай школы на зор КеваМаглянскай акадэм.
Займася разнабаковай грамадскай, рэлгйнай, навуковай, лтаратурнай выдавецкай дзейнасцю. Гэта дазволла беларускм утятам (а сярод ix было нямала атарытэтных рэлгйных, палтычных i культурных кранко Беларус) у 17—18 ст. У элегях вельм яскрава выразлася любо атара да роднай зямл роднага горада, яны напонены трывогай паэта за лёс беларускх земля. У жнн 1576 Сымон Будны надрукава у Лоску на польскай мове тэалагчны трактат «Аб асноных артыкулах хрысцянскай веры».
Паходз, як мяркуюць даследчык, з купецкага саслоя. У Маскве Смяон Полацк зраб вершаваны пераклад «Псалтыра». У канц 70-х гадо ХV ст.
Заснавальнк (з Л. Крышкоскм М. Кавячынскм) Нясвжскай друкарн выда тут на старабеларускай мове свае першыя творы. лит. Эфект незвычайных пакут Хрыста дасягаецца творы дакладным, натуралстычна падрабязным гпербалзаваным парананнем (Хрыстос парановаецца з нацягнутай струной, са снапком солнци, егуа бывает сушенный). Прасадычная структура слабчнай паэтык, якая грунтавалася на ненацскным вакалзме (пявучае вымаленне складо, слабая акцэнтацыя на нацсканых галосных) перайшла «паэтычны сад» С. П. для рускх епскапа i святаро нжэйшых звання. Ме пад рукой Бблю Францыска Скарыны, пераклад Пятра Мсцслаца вана Фёдарава, Брэсцкую Бблю 1563г., пераклад Станслава Мужыноскага (польск. )бел., Чэшскую Харвацкую ббл ншыя тэксты.
От Ренессанса к классицизму: (Становление эстет, мысли Белоруссии в XVI—XVIII вв. ). У Маскве адной сваёй асобе ён бы i «мнстрам культуры», i «мнстрам адукацы», як сам «загадва i сам жа выконва загады». Хоць пад вонкавай непрыгляднасцю часта хаваецца знёслая краса. вынку палярызацы дзвюх дэалагчных сстем i палтычных сл гэтыя супярэчнасц абвастрылся. бы знаёмы з творам французскага паэта-астролага М. Настрадамуса (1503—66). У 1679 годзе Смяон надрукава Буквар языка славен-скага, а праз год – Псалтыр рыфмаваная. Храни град Полоцк со всеми гражданы – заклкае паэт Багародзцу.
У 1990 выдва «Мастацкая лтаратура» першыню апублкавала болыпасць верша паэта беларускага перыяду i частку твора маскоскага перыяду, якя был вядомы тольк па рукапсных зборах. 16 кастрычнка 1564г. Асаблва прыязныя адносны был з Сльвестрам Мядзведзевым, як ста любмым вучнем на сё жыццё захава прыязнасць да свайго настанка, удзячнасць яму. С. Будны паказва непазбежнасць сацыяльнай ерарх (руск. )бел.
Змянся стыль паэз. В. С. Цэнзура, паводле яго вызначэння, — «ёсць не што ншае, як падаленне духа панаванне чужой веры». 4 Званарова Л. Сло думак сейбт // Беларусь. Значную частку ранняй паэтычнай спадчыны Полацкага складаюць элег. КеваМаглянскай школе (на зор езуцкх школ яна называлася калегяй, мела 8 класа: 4 малодшыя, 2 сярэдня i 2 старэйшыя) выкладался славянская, грэчаская, лацнская i польская мовы, граматыка, тэарэтычная i практычная рыторыка, паэтыка, у т. л.
по правде это не учители, но мучители. У творчасц ж СП. Они наполнены тревогой поэта за судьбу родной земли. Псьменнк па-чау ускладаць надзе, што яго Радзму вы-ратуе палтычны саюз з Расяй., заклка да пашаны бацько старэйшых. «всякая церковная дела писати». аднолькава добра веда славянскую i заходнеерапейскую культуры i мкнуся да ix снтэзу. Пра патрыятызм псьменнка, якога нкол не пакдала любо да сваёй радзмы — Беларус i Рэчы Паспалтай, сведчаць 2 яго польскамоныя сатырычныя паэмы — «Роспач караля шведскага» i «Шведск кароль шукае свах афцэра» (каля 1657—60).
Уся маральна-выхавачая спадчына асветнка – гэта сапрадны апафеоз добранравия, яко без оного аки тело без души есть. Трупа складалася з 26 чалавек, а пакольк амаль усе яны зялялся беларусам, якя жыл Мяшчанскай слабадзе, дык, думаецца, падбор юнако дзячат зусм невыпадковы. Атар публцыстычных твора, накраваных супраць догмата некаторых асно абрада каталцкай правасланай цэрква, вё рэлгйную палемку з маскоскм багасловам Арцемем (укр. )бел., езутам, адмаля дагмат аб бессмяротнасц душы, Троцу, прапаведава дэю самаладства, якую разввал кранскя багасловы канца 16— пачатку 17 стагоддзя, верацярпмасць, магчымасць маральнага дасканалення чалавека па-за Царквой. На папярэднм этапе метрычнай структуры беларускага слабчнага верша (Ф. Скарына, А. Рымша) вялкае значэнне ме даслабчны нтанацыйна-сказавы верш, звязаны з уплывам народнага верша. школьнай паэз: гэта «перакладырока» тагачаснай унверстэцкай навук i маральнай фласоф сстэму слабчнай паэтык барочнага крунку.
У свах дыдактычных i асветнцкх вершах ён давол часта карыстася псхалагчным аргументам («Лякарства на грах», «4 асноныя тэмпераменты», «Вартавыя чыстаты», «Малюнак чалавечага жыцця», «Старайся выкаранць у пачатку» i нш. ). Таму, кал лп. Памёр у жнн 1680 г пахаваны маскоскм Законаспасаскм манастыры.
5 Робинсон М. А., Сазонова Л. И. У 1990 выд-ва «Мастацкая лтаратура» пер-шыню апублкавала большасць верша паэта беларускага перыяду i частку твора мас-коскага перыяду, якя был вядомы тольк па рукапсных зборах. Васючэнка П. В. У 1667 яго прызначыл выхавальнкам настанкам настанкам дзяцей Аляксея Мхайлавча.
Яго запрашал на прыдворныя рачыстасц, дзе паэт чыта свае вншаванн вершах. бы сакратаром i перакладчыкам мтрапалта Пася Лгарыда i двух усяленскх патрыярха (алексан-дрыйскага i антыяхйскага). Родился на Херсонщине в бедной крестьянской семье. вучыся Вленскай езуцкай акадэм. Красамона абгрунтова ён думку пра духонаэстэтычную каштонасць музык, даказва неабходнасць для царквы шматгалосых спева i «согласия органного», г. зн. н грунтона веда антычную i сярэдневяковую натурфласофю.
хаце падзялць Рэч Паспалтую, прыкрываючыся уняй Швецы i Вялкага княства Лтоскага. Напачатку беларускя i кранскя уняты трапл залежнасць ад каталцызму. Гстарычнае значэнне лтаратурнай i фласофскаасветнцкай спадчыны С. П. «Абед душэны» ён, паводле прынятага тады этыкету, аддава перавагу прадзе, а не красе i пераконва чытачо, што «удобе простое слово уразумеваемо есть в писании, неже красотами художественными покровенное». тут сама прыслухацца да думк Л. Пушкарова, атара кнг пра Полацкага серы Жыццё выдатных людзей (1972):. Гэта была, па сутнасц, по-лацкая школа беларускх лтаратара i нас-танка, якая магла сапернчаць з тагачаснай Полацкай езуцкай калегяй. Видя угрозу полонизации, философ решительно выступил в защиту белорусского языка. пад назвай «Абед душэны» (1675) i «Вячэра душэная» (1676). Прада, ён аргументава сваю крытыку не навуковым, a маральнарэлгйным аргументам.
Друг зборнк — «Вертаград мнагацветны» — зяляся на той час сапраднай энцыклапедыяй веда па гсторы, антычнай мфалог, фласоф, тэалог, марал хрысцянскай смволцы. З боку апанента (так званых анархста) пасыпался рэзкя абвнавачанн. Кева-маглянскай школе (на зор езуцкх школ яна называ-лася калегяй, мела 8 класа: 4 малодшыя, 2 сярэдня i 2 старэйшыя) выкладался славянская, грэчаская, лацнская i польская мовы, граматыка, тэарэтычная i практыч-ная рыторыка, паэтыка, у т. л.
Смяон би праваслани и ен вта гета. 10.
Новыя матэрыялы аб дзейнасц Сме-она Полацкага // Весц АН БССР. Але пра тое зусм не дбаю. Гэта была першую чаргу паэзя дыдактычная, паэзя асветнцкая. сць у м i буйныя творы новага для тагачаснай Рас драматычнага жанру — песы «Камедыя прытчы пра блуднага сына» i трагедыя «Пра Навухаданосара цара. ». Паэзю ён па-ранона з прыгожым садам, фласофю — з пчалой, што збрае «мёд мудрасц», не звяртаючы ваг на прыгажосць раслн i кветак. Самул падася Полацк.
На думку псьменнка, яна пачалася творчасцю флосафа Платона (428—348 да н. э. ) i л-чылася «мац см навукам». Праграм-ны твор С. П. Спачатку Смяон зяляся адзным настанкам, ды вучня было сяго чатыры чалавек – дарослыя людз, падячныя Прыказа.
Усё, што створана на зямл, пакутуе, пачынаючы ад былнк i канчаючы чалавекам. Цяжка даць дакладнае, сцслае вызначэнне барока. У вершы «Улада» ён сцвярджа, што сялякая лада — ад Бога. Яго Катэхзс («Катэхзс, або Навука стараданяя хрысцянская для простых людзей», Нясвж, 1562) прываблва чытачо зместам манерай выкладання матэрыялу, логкай разважання пераканачасцю доказа. У Трынаццацгадовую вайну прывта цара маскоскага пры зяцьц Полацку дэклямацыяй «Мэтры» (перанцокаю выдадзенага раней твора, адрасавага кескаму мтрапалту), прысьвяц шэраг вншаваньня з выпадку зяцьця пэных места: «Вершы на шчасьлвы зварот лтасьцвага цара з-пад Рыг», «Вншаваньне з выпадку зяцьця Дорпата», «Вншаваньне з выпадку абраньня на польскае каралества» ншыя.
Сярод твора на гэту тэму элегчная малтва пра забранне цудатворнага абраза Багародзцы з Полацка Маскву (1663), «Прылог да прападобнай мац Ефраснн» (1663), у якх паэт просць святую заступнцу Беларус дапамагчы вярнуць «в страну Полотскую» народную святыню. Для барочнай паэз характэрны асветнцкя тэндэнцы. У 2-й палове 17 ст. У 1678 г. Смяон Полацк падрыхтава да друку два зборнк.
Аднак сярод людзей нярэдка «доброта не зрится, красная риза паче человека чтится». Росту яго атарытэту садзейнчала актыная палемка з дэолагам стараабрадца i дзел у Вялкм царконым саборы (1666—67), як асудз патрыярха Нкана за тое, што той самавольна пакну патрыяршую пасаду з прычыны нязгоды з прэтэнзям вярхонай свецкай улады на кранцтва правасланай царквой. Агднае i нзкае часта скажае першаствораную паводле вобраза божага прыгажосць чалавека. Перамагаецца агднае, як i сякае зло, тольк любою — найвышэйшай мараль-най прыгажосцю. Два вялкя зборнк верша — «Рыф-малагён», або «Вершасло» i «Вертаград мнагацветны», падрыхтаваны м да друку. ступ ва уняцк ордэн Васля Вялкага i ста базыльяннам.
Пас-ля смерц 1675 яго былога настанка, га-лонага «спрашчыка» (рэдактара) царко-ных кнг пры маскоскм двары Э. Слав-нецкага, СП. У час вучобы СП. Адным словам, цар звярну увагу на маладога дыдаскала.
Свае думк пра адноснасць прыга-жосц зямной i несмяротнасць духонай ён выкла у дьщактычным вершы «Прыгажосць»: «Аще тя красота лиц чуждых пре-лщает, // помяни, какова по смерти бывает. фармальную логку, майстэрства спрэчак i доказа. Атар пша: «Смерць Сымона Буднага, правадыра кранка перахрышчэнца Лтвы, якая наступла 13 студзеня 1593 у Вшневе, была жудаснай агднай. У царскх харомах Смяон Полацк адкры незалежную ад патрыярхавай цэнзуры друкарню, першай кнгай якой ста «Букварь языка славенскага, снречь начало учення детем хотяцым учнтнся чтенлю пнсаннй».
Учитель. У гэты час становшча беларускх земля было няпэным. Шмат рукапсных кнг Смяон прывёз з сабой з Полацка. Барока мае некальк значэння.
Фласофскя i эстэтычныя погляды С. П. Для яе характэрна багацце снанмчных радо, трапныя азначэнн, вобразнасць. Паэт бачы, што над Полацкам навсла пагроза зно трапць у рук паляка. «Размовы Святога Юстына, флосафа мучанка, з Трыфанам Жыдам (англ. )бел», у якм крытыкавалася дзейскае вучэнне. На сх стылёвых узронях белетрызаваных твора, дзе пераважала дыялагчная форма, вельм адчувальны плы фласофскх «Дыялога» Платона.
Цыкл верша прыродаз-начага зместу ён уключы у энцыклапе-дычны зборнк «Вертаград мнагацветны». Менавта Госпад пасылае людзям добрых ц злых уладаро. Прыгажосць, пераконва ён, ёсць духоная i душэная «карысць» для людзей. Гэтыя i ншыя творы беларускага перыяду (камч-ная дэкламацыя «Втанне богалюбвага епскапа Каслста Полацкага i Вцебска-га. », «Лякарства на грах», «Вершы цеш-ныя да асобы адзнай») сведчаць, што ён карыстася выяленчым сродкам народ-нага смеху — гратэскам i травестацыяй. вакол пытання аб тым, ц можа хрысцянн мець падданых нявольную чэлядзь.
У гэтай друкарн выйшл кнг «Буквар языка славенска» (1679), «Псалтыр рыфматворная» (1680), якая яляла сабой вершаваны пераклад Псалтыра. Але да таго як Смяон адчу царскую вагу, ён зведа, што такое дзеянн нядобразычлца. Сухомлинский считал педагогику не только наукой, но и искусством.
«Якая ласка мне будзе, — пса С. Будны, — не ведаю. Тады паэтычны талент псьменнка выяв-ся пераважна свецкай тэматыцы, у кан-трастнай вобразнасц, спецыфчнай для па-этычнай культуры барока «паэтычнай дасцпнасц», якую даследава Сарбеск трактаце «Пра дасцпнасць i жарт» (1622— 27). С 1948 года до конца жизни был директором Павлышской средней школы на Кировоградчине. Бы у яго i больш ранн, вучнёск этап творчасц, як прыпадае на дзесяцгоддзе вучобы Кеве i Вльн (1643—53). Сярод твора на гэту тэму элегчная малтва пра забранне цудатворнага абраза Багародзцы з Полацка Маскву (1663), «Прылог да прападобнай мац Ефраснн» (1663), у якх паэт просць святую заступн-цу Беларус дапамагчы вярнуць «в страну Полотскую» народную святыню. Пазней у тым жа панегрычным стыл ён напса «Вершы да гасудара Аляк-сея Мхайлавча Вялкя i Малыя i Белыя Рус самадзержца», «Вершы да гасударын царыцы», «Вершы да гасудара царэвча» i ншыя рачыстыя хваленн. Вельм хутка разгарнулася кнгавыдавецкая дзейнасць, што мела наватарск (г. зн.
Смяон Полацк нарадзся Полацку сям купця. н прапанава своеасаблвую антыномю знёслага: «Мал бе плотию, но велик духом. У Трынаццацгадовую вайну прывта цара маскоскага пры зяцьц Полацку дэклямацыяй «Мэтры» (перанцокаю выдадзенага раней твора, адрасавага кескаму мтрапалту5), прысьвяц шэраг вншаваньня з выпадку зяцьця пэных места: «Вершы на шчасьлвы зварот лтасьцвага цара з-пад Рыг», «Вншаваньне з выпадку зяцьця Дорпата», «Вншаваньне з выпадку абраньня на польскае каралества» ншыя. Але тое, што метад гэты снава самастойна, а не як прадкласцызм (тэрмн прапанавал некаторыя даследчык) не выклкае сумнення. С. П.
Сотрудничал в журналах «Библиотека для чтения», «Журнал для воспитания», «Современник». Царом бы сустрэты належным чынам. Адначасова С. П. Галонай жа кнгай яго ста зборнк Вертаград мнагацветны, у якм творы размешчаны алфавтным парадку.
Якраз тады (1654) пачалася вайна Рас з Рэччу Паспа-лтай, якая працягвалася з перапынкам да 1667 i закончылася Андрусаскм пера-мрем, паводле якога да Рас был далуча-ны Левабярэжная Украна i Смаленшчына, а Беларусь у складзе Вялкага княства Л-тоскага засталася Рэчы Паспалтай. Зборнк «Вертаград шматкаляровы» (у якм у алфавитным парадку был размешчаны царконыя легенды, звестк з гсторы, анекдоты, погляды на дэальнага манарха) – своеасаблвая энцыклапедыя. Галоным абвнавацам на м выступа цар. Наша паки Великая Россия свойственными прославляет Бога воспеванми. Але яны адлюстравал i тагачасныя супярэчнасц. Шацкий внес значительный вклад в разработку педагогики дошкольного воспитания. Тут, на яго думку, мы павнны павучыцца прыроды, бо яна за «крыды» аддзячвае дабром.
Фласофю як навуку С. П. Падобная вага падштурхнула Смяона на думку аб адкрыцц друкарн. Прыгажосць царконага мастацтва, на яго думку, неабходная для маральнага выхавання, бо праз яго здзеянне на душы людзей адбываецца выцясненне адмоных афекта станочым пачуццям: праз прыгажосць музык i слова незадаволеныя становяцца цярплвым, гультаяватыя — працавтым, гнялцы — лагодным, неразумныя — мудрым, блудлвыя — чыстым сэрцам. Вось чаму плач болып да твару чалавеку, чым смех.
Што ж датычыцца кана-борца, якя адмалял канапс на падставе «неапсальнасц» божай сутнасц, яе «не-мяшчальнасц» словах i вобразах, то ён абверг ix спасылкам на пазнанне Бога-Стваральнка па яго стварэннях, увасаблен-н вобразе Хрыста, на рэлгйны вопыт, у якм божая сутнасць выяляецца вобразах, смвалах i прывдах. —класчны паэт-слабст ва сходнеславянскай паэз 17 ст. 3 яго драматург Рас пачынася прафесйны тэатр. Яго ведал як славутага настанка, викладчика.
Задума напсаць «Абарону» да «Вызнання веры» знкла недзе канцы 1575, пасля палемчных выпада апанента. з традыцыйнай антычнай, фальклорнай i лтургчнахрысцянскай песеннапаэтычнай культуры. Результатом его лексикографических штудий был составленный им польско-церковнославянский словарь (хранится в Упсальской университетской библиотеке, Швеция). маверна, з гэтай прычыны 1664 выеха у Маскву.
Прыблзна тое ж самае пра смерць Буднага паведамляе Марцн Лашч (Жаброск). Асу-джаючы знахаро, ён паважа традыцый-ную народную медыцыну. Яко миросходящие на ометы одежды его. Первой книгой изданной в типографии, был "Букварь языка славенска" (1679). Пад дыялектыкай тады разумел.
Як флосаф, Смяон Полацк шмат разважа пра чалавека грамадства. // Многим красота лица погибель родила, // купно души с плотию смертно повредила». Неаднаразовыя втанн зрабл сваю справу. Мал бе количеством, но велик разумом. Штайнера приглашают в Англию, Швейцарию с чтением лекций о вальдорфской педагогике. Основоположник научной педагогики и народной школы в России.
Будучы чалавекам таленавтым, Самул пастрыгся манах дзеля таго, каб прысвяцць жыццё навуковай асветнцкай дзейнасц. Сярод вядучых матыва школьнай паэз была вершаваная арыфмалогя — паэтыкасмвалчнае тлумачэнне лчба, пераважна сакральных (3, 4, 7, 12 i нш. ). Болбас засяроднва увагу на яго педагагчнай спадчыне – маральна-выхавачых дэях.
Але галоным захапленнем настанка-дыдаскала была паэзя. Он упорно искал пути укрепления связи школы с семьей. В 1897 году Штайнер переезжает в Берлин и работает редактором «Литературного журнала», работает в качестве литературного и театрального критика.
У першым – «Рыфмалагёне, або Вершаслове» – был змешчаны знёслыя вершы пра царскую сямю яе акружэнне, а таксама «Камедыя прытчы пра блуднага сына» трагедыя «Пра Навухаданосара цара. ». Але, думаецца, правльней сказаць, што другой палове 1663 года. Хоць пад вонкавай не-прыгляднасцю часта хаваецца знёслая краса. Царом бы сустрэты належным чынам.
Псьменнк пача ускладаць надзе, што яго Радзму выратуе палтычны саюз з Расяй. Вайна скончылася по-ным паражэннем шведскай арм. Але пачатку 17 стагоддзя барока становцца вядучым лтаратурным метадам. Беларуск i руск псьменнк, флосафасветнк, педагог, тэолаг, грамадск i царконы дзеяч.
Так, дэя стварэння «Вызнання веры» зарадзлася час арыянскага снода, што адбывася, напэна, у Вльн 1573. маверна, з гэтай прычыны 1664 выеха у Маскву. Заметки к биографии и творчеству Симеона Полоцкого // Рус. Пераклада з латын i польс-кай мовы, лтаратурна апрацова папуляр-ныя тады свецкя i царконыя творы. Яны павнны адлюстроваць нацыянальны каларыт. Рытмкай спосабам выражэння думак гэта элегя вельм блзкая да фальклорных плача.
А прозвание Зилот якобы происходит от слова «зелье». У час вучобы С. П.
Шырока прадсталены лексчныя адзнк, запазычаныя з розных ерапейскх мо: англйскай (бзнес, спорт, фльм), французскай (вернсаж, раяль, адэкалон), нямецкай (гальштук, цукар, фарба), старажытнагрэчаскай (палтыка, арыфметыка, смфоня), лацнскай (адукацыя, студэнт, экзамен). школьнай паэз: гэта «перакладырока» тагачаснай унверс-тэцкай навук i маральнай фласоф сс-тэму слабчнай паэтык барочнага крунку. Адначасова С. П. С. Будны палымяна заклка, каб кожны чалавек, жывучы з Божым страхам (руск. )бел. напса 5 «эптафй», упершыню бе-ларускай i рускай лтаратуры скарысташы гэты вершаваны жанр.
менавта гэтым тлумачыцца тое сярэдняе становшча, якое займала беларуская лтаратура барока агульным развцц сусветнай лтаратуры. Пераконвае гэтым парананне некалькх фрагмента «Псалтыра» царконаславянскага зводу з адпаведным месцам яго «слабчнага» варыянта апрацоцы СП. : «Великолепие Твое превыше небес. Выкрыва ён i рэштк язычнцтва: у асяроддз невуцтва «Христос изгоняется, а баба пустоголовая вводится, тайна святого крещения попирается, диавол ликует».
Яго антрапалагчная канцэпцыя найбольш пона выкладзена казаннях: «Слова пры пахаванн санонага чалавека», «Слова пры пахаванн сумленнага чалавека», «Слова пры пахаванн ваяра», «Слова пры пахаванн дабрачыннага чалавека», «Слова пры пахаванн сумленнай жанчыны», «Слова дзень найпадобнага Аляксея». «Аб выпраленн дзяржавы (польск. )бел», у якой прыводзлся аргументы абарону рада пацвярджалася права хрысцянна займаць свецкя пасады. А кал звярну, то трэба было чакаць, што не забудзецца пра яго.
Познавательное значение имеют стихотворения на тему античной культуры (Четыре века человечества, Восемь чудес света). Першым яго настанкам мог быць вядомы беларуск педагог i псьменнк. ялевч. Рэлгйная паэзя СП. Симеон Полоцкий родился в 1629 году в первых числах декабря. ва сходнеславянскм рэгёне (у заходне-ерапейскм мастацтве барочны стыль выя-вся канцы 16 ст. ). Ан-тычную мфалогю С. П. Паэтычны стыль Смяона Полацкага характарызуецца см асаблвасцям, якя мае лтаратурны метад барока: выкарыстанне антычнай мфалог, ужыванне змацняльных метафар, якя складаюцца з назонка назоным склоне назонка родным склоне (искоренитель ереси, церкви фундамент, розшырытел веры), тэндэнцыя да дакладнення будовы твора, адцягненасць зместу, аперыраванне касмаграфчным паняццям суправаджэнне тэкста малюнкам нш. Его место рождения и социальное происхождение точно не установлены.
называ мастацкай выдумкай, аднак прызнава яе дыдактычную i мастацкую каштонасць. Оперировал в воспитательной работе яркими образами, ввел в жизнь школы элементы праздничности, красоты: «Уголок красоты», «Остров чудес», «Сад здоровья», «Яблоня матери», «Праздник розы» и др. М. В. Ломоносов высоко оценивал эту книгу, назвав ее "вратами своей учёности". Рэлгйная паэзя С. П. Вншавальныя вершы, паднесеныя нарекай сям дзень хрышчэння царэвча Пятра Аляксеевча (29. 6. 1662), сведчаць пра майстэрства жанры астралагчнай паэз: ён напса вершгараскоп будучаму цару, прадказашы яго вялкую будучыню.
Стая ля вытока першага Расе тэатра, створанага 1672 пры двары Аляксея Мхайлавча. К. Тараса схльны лчыць гэтую кнгу своеасаблвай энцыклапедыяй, дзе перамежаваны царконыя легенды, анекдоты, звестк з гсторы, геаграф, мнералог, погляды на дэальнага манарха, на абавязк начальнка, выкрыванне распусты, чаранцтва асаблва зайздроснка паклёпнка (на апсанне апошняга яго натхнл варожыя дзеянн грэкафла). Родился в Австро-Венгрии в семье служащего. вечнага жыцця (руск. )бел.
Распрацока новых лтаратурных жанра (дэкламацы, вншаванн, элег) патрабавала адпаведнай стаблзацы кананчных форм слабчнага верша. Галоны клопат беларускага псьменнка Маскве — педагагчныя, асветнцкя i выдавецкя справы. Сустракаюцца перавасабленн мфчных бблейскх вобраза. сць у м i буйныя творы новага для тагачаснай Рас драматычнага жанру — песы «Камедыя прытчы пра блуднага сына» i трагедыя «Пра Навухаданосара ца-ра. ». Пса ён на лацнскай мове, на рускай, у якой асаблва адчувальныя беларускамоныя адметнасц, на польскай, непасрэдна на «языку тоему иже свойственный бе» яго радзме народу.
Тады ж напса шэраг палтычна-сатырычных твора, у якх выкрыва захопнцкя войны швэдзкага караля Карла X Густава: «Кароль швэдзк шукае свах афцэра», «Адчай швэдзкага караля», а таксама ранчнае «Вншаваньне. гармон галасо. Пстарычнае значэнне лтаратурнай i ф-ласофска-асветнцкай спадчыны С. П. пад назвай «Абед душэны» (1675) i «Вячэра душэная» (1676). За год да смерц С. П. Дог годину ен вучися Кеве, а потим у Вленскай академ.
Адразу пасля выхаду свах першых твора Сымон Будны пача наладжваць кантакты з дзеячам заходнеерапейскай Рэфармацы. Барока 80-я гады 16 стагоддзя дасягнула межа заходнеславянскх кран Польшчы Чэх. Праграмны твор СП. 1670-х арганзава значал друкарню Крамл. Але плач няхай будзе «мерным и Христианом подобным, не языческий». Паэзю ён паранова з прыгожым садам, фласофю — з пчалой, што збрае «мёд мудрасц», не звяртаючы ваг на прыгажосць раслн i кветак.
Пасялл паэта Законаспасаскм манастыры. Змой 1664 С. П. Трактат складася з дзвюх частак— «Вызнання веры» «Абароны Вызнання веры», да кожнай напсаны прадмовы, дзе раскрывалася гсторыя х узнкнення. Лтаратурная спадчына Смяона Полацкага беларускага перыяду вылучаецца жанрава-тэматычнай разнастайнасцю: «вршы» рэлгйнай тэматык (акафсты, кондак, трапары), у якх услаляецца сус Хрыстос, выяляюцца пачуцц шчырага вернка дэкламацы, прысвечаныя канкрэтным падзеям рэальным гстарычным асобам эптаф на смерць розных асоб, вершы, прысвечаныя гстарычным падзеям сатырычныя («На лянотнка», «На пянцу», «На грэшнка» нш. ), вершы на астралагчныя тэмы, у якх ён вытлумачва залежнасць характару лёсу чалавека ад становшча зорак планет, вершы на тэмы антычнай мфалог гсторы культуры («Чатыры вяк чалавецтва», «Восем цуда свету» нш. ).
Напр., у «Малтве час смутку» паэт просць Бога вызватць яго ад цяжкх клопата i напасця. — И на риз ометы прекрасных цветы». н пасла падрыхтаваны на лацне багаслоск трактат у Цюрых Генрыху Булнгеру. патрабавал сеагульнай ронасц (руск. )бел.
У першым — «Рыфмалагёне, або Вершаслове» — был змешчаны знёслыя вершы пра царскую сямю яе акружэнне, а таксама «Камедыя прытчы пра блуднага сына» трагедыя «Пра Навухаданосара цара. ». падзяля на «разумцельную» (логку), «натуральную», або «фзку» (прыродазна-ства), i маральную (этыку). Наступны агульны антытрынтарны снод далося склкаць у сакавку 1582 (праходз у Любчы). Симеон Полоцкий жил и работал в эпоху, называемую «переходной». Полоцкий некоторое время учился в Виленской иезуитской академии.
У творах моцны дыдактычна-павучальны струмень. Написал более 200 проповедей, которые были изданы уже после его смерти, в 1681 — 1683 гг., в двух сборниках: «Обед душевный» и «Вечеря душевная». С 14 лет, чтобы оплатить обучение в вузе, занимается репетиторством, которое стало для него первым конкретным погружением в дидактическое искусство.
— И на риз ометы прекрасных цветы». Да 1956 дакладная дата сьмерц Буднага не была вядома.
Абапраючыся на рэнесан-савую трактоку язычнцкай мфалог рэ-лг, у т. л., мабыць, на энцыклапедычны кампедыум Сарбескага «Баг язычнка» (Полацк, 1627, рукапс), СП. Смяон Полацк пастригся манах и дог годину працава у брацкай школ Полацку. Праблема трагчнага здымаецца верай у немнучае васкрэсенне i вечнае жыццё. Асобна вылучаецца невялкая група стараславянзма – сло, што прыйшл з першай лтаратурнай мовы славян, старажытнабалгарскай па паходжанню (воблака, малтва, храм). В них Полоцкий повествует о фактах и событиях далёкого прошлого или пересказывает мифы. Кал ж адбыся пераезд у Маскву. Был С. Полацкага барочныя казанн.
3 аднаго боку, адбывалася станаленне Расйскай мперы, якая прэтэндавала на сходнеславянскую спадчыну i геапалтычнае першынство ва Усходняй Еропе пад дэвзам «Масква — трэц Рым». На так званы грашовы корм яму адводзлася па 5 алтын у дзень. Аднак услед за рэнесансавым гуманстам адрознва «механчныя» вды «мастацтва» ад духонай творчасц, да якх аднос паэзю, музыку i канапс («вобразатворства»). У 1656 г. вярнуся Полацк, дзе, прыняшы манаства, выклада у брацкай школе пры Багаяленскм манастыры. слова.
ста-бльнасць Рэчы Паспалтай. Тут мноства прыклада спасылак на гсторыю, гсторыка, асобныя гстарычныя рэал г. д. Рас змацнлся ганенн на скамароха, народныя абрады, карнавалы, нш. Сярод яго багаслоскх прац арыгналь-насцю вызначаецца кнга «Вянец веры ка-фалцкя» (1670), гэта значьшь веры сусвет-най, якой лчыцца праваслаеГЯна, вдаць, была багаслоскм падручнкая1 для царскх дзяцей, вучня псьменнка. Действительно, 17 век стал своеобразным рубежом старой и новой европейской литературы, рубежом, в который вместилось великое обилие перемен в самых разных сферах человеческой жизни, сопровождаемых нескончаемой цепью военных катаклизмов и общественных потрясений.
называ мастацкай вьгдумкай, аднак прызнава яе дыдактыч-ную i мастацкую каштонасць. Пад дыялектыкай тады разумел фармальную логку, майстэрства спрэчак доказа. Советский педагог, организатор системы внешкольного воспитания. Нарэшце, музыка далучала да гармони i навучала «смфон» — узгадненню гука, сло i музычных ладо.
Спрэчк С. Будны вё з ваянчым камунстам XVI ст. барочны) характар.